|
Müsahibimiz millət vəkili, Yeni Azərbaycan Partiyasının Siyasi Şurasının üzvü, siyasi elmlər namizədi Aydın Mirzəzadədir. Aydın müəllim Azərbaycanın siyası gündəmi ilə bağlı suallarımızı cavablandırıb.
- Aydın müəllim, hazırda gündəmdə iki siyasi məsələ var: Prezident Administrasiyasının rəhbəri Ramiz Mehdiyevin “İkili standartların dünya nizamı və müasir Azərbaycan” məqaləsi, bir də Azadlıq Radiosunun araşdırmaçı jurnalisti Xədicə İsmayılın həbsi. Birincidən başlayaq. Ramiz Mehdiyevin bir müddət öncə Prezident yanında İdarəçilik Akademiyasındakı, 3-4 il əvvəl isə televiziyalar haqqında çıxışları sərtliyi ilə yadda qalıb. Amma televiziyalarda ciddi dəyişiklik olmadı. Səbəb nədir- kanalların özəl olmalarımı? Yoxsa onlar dəyişməyi bacarmırlar?
- Mən hesab etmirəm ki, vəziyyət dəyişmədi. Ramiz müəllimin həmin dövrdə televiziyalarla bağlı məqaləsi cəmiyyətdə böyük əks-səda doğurdu, geniş müzakirə predmeti oldu, ziyalılar öz münasibətlərini bildirdilər, telekanallar məsələ ilə bağlı mövqelərini ortaya qoydular. Razılaşanlar və razılaşmayanlar, müxtəlif bucaq altında baxanlar oldu. Ümumilikdə, cəmiyyətin məsələyə münasibəti aktuallaşdı. Biz totalitar dövlətdə yaşamırıq. Demokratik-hüquqi dövlət olduğumuza görə hansısa məsələyə dair mövqe qoyula bilər, amma qərarın qəbulu artıq həmin strukturların özündən asılıdır. Hesab edirəm ki, administrasiya rəhbərinin həmin vaxtkı məqaləsi televiziyaların proqram siyasətinə xeyli təsir etdi. İctimai xarakterli verilişlər ortaya çıxdı, ziyalılara daha çox tribuna verildi, aktual məsələlər müzakirə edildi. Bununla belə yenə də televiziyalarda şou xarakterli verilişlər qalmaqdadır. Ancaq onlar əvvəlki kimi bütün efir vaxtını tutmurlar. Yəni bunun özü də göstərir ki, biz dinamik bir həyatda yaşayırıq. Bu baxımdan kanallar öz siyasətini ictimaiyyətin təlabatına, cəmiyyətdəki proseslərə uyğun olaraq qurmağa çalışır. Bir tərəfdən sizinlə razıyam ki, telekanallar öz auditoriyasını maarifləndirmək, məlumatlandırmaq, eyni zamanda, insanları bəsit informasiyalarla deyil, dərin məsələlər üzrə düşünməyə məcbur etmək üçün çox iş görməlidirlər.
- Cənab Mehdiyevin “İkili standartların dünya nizamı və müasir Azərbaycan” məqaləsində Qərb, xüsusilə ABŞ kəskin şəkildə tənqid olunur. Bu barədə fikirləri bölüşürsünüzmü?
- Tamamilə bölüşürəm. Hesab edirəm ki, Ramiz müəllimin məqaləsinin məqsədi dünyada gedən proseslər, Azərbaycan və bizə qarşı münasibətlərin araşdırılması olub. Bu məsələlər də çox uğurlu alınıb. Aydın məsələdir ki, Azərbaycana qarşı hansısa dairələr müəyyən ittihamlar irəli sürürsə, yaxud müəllim rolunu oynamağa çalışırlarsa, Azərbaycan cavab verməlidir. Susanda bizi ittihamlarla razılaşmaqda suçlayırlar. Münasibət bildirəndə isə bizim ittiham etdiyimizi bildirirlər. Söhbət ittihamdan da yox, qarşılıqlı polemikadan, müəyyən bir məsələyə tərəflərin, o cümlədən, Azərbaycanın münasibət bildirməsindən gedir. Azərbaycan heç vaxt razı olmaz ki, kimlərsə onun yerinə daxili siyasət məsələlərini həll etsin. Biz dostların mövqeyini öyrənməkdə, təcrübəsini göstərməkdə maraqlıyıq. Ancaq hər addımımızda bizdən hesabat istəmək, Azərbaycanla bir protektorat, forpost kimi davranmaq... Əlbəttə ki, cəmiyyətimiz bununla razılaşa bilməz.
- Nədənsə Ramiz Mehdiyevin məqalələrində həmişə ABŞ hədəfə alınır, Rusiya yox. Halbuki Azərbaycanda 20 Yanvar faciəsini Kreml törədib, 6 rayonumuzun işğalında şimal qonşunun rolu və Ermənistana dəstək verməsi heç zaman inkar olunmayıb. Bu mənada sual yaranır, niyə Rusiya yox, Amerika...?
- Əvvəla, 20 Yanvar faciəsi SSRİ rəhbərliyi tərəfindən törədilib, Rusiya da Sovetlər Birliyinin bir subyekti idi.
- Amma Rusiya özünü SSRİ-nin varisi hesab edir...
- Varisi sayıla bilər, ancaq hadisəni törədən Qorbaçovun rəhbərlik etdiyi SSRİ hakimiyyəti idi. Bu gün Rusiyanın Azərbaycanın ərazi bütövlüyünü dəstəkləməsi və Azərbaycanla hərtərəfli əməkdaşlıq etməsinin özü Moskvanın Bakı ilə münasibət qurmaqda maraqlı olduğunu göstərir. Rusiya tərəfindən Azərbaycanın daxili işlərinə qarışmaq halları olanda Bakı da reaksiya verir. Məsələn, bir müddət öncə Liberal Demokrat Partiyasının rəhbəri Jirinovski Azərbaycanla bağlı çox sərt bəyanatlar verdi və Bakı buna müvafiq etirazını bildirdi. Yaxud Kollektiv Təhlükəsizlik Müqaviləsinin baş katibi Nikolay Bordyuja ara-sıra Ermənistan mövqeyindən çıxış edir. Bu günlərdə Vahid Rusiya Partiyasının keçirdiyi tədbirdə mən Bordyujanın mövqeyinin ermənipərəst olduğunu bildirdim. Yəni Azərbaycan, daxili işlərinə açıq, ya gizli qarışmaq istəyən bütün qüvvələrə daim öz etirazını bildirir.
- Ramiz Mehdiyevin məqaləsi belə təəssürat yaradır ki, hakimiyyət mərhum dövlət başçısı Heydər Əliyevin qoyduğu siyasi kursdan kənara çəkilir. Məsələn, Heydər Əliyev 1997-ci il avqustun 1-də ABŞ-ın sabiq prezidenti Klintonla görüşdən sonra bildirmişdi ki, indi biz öz müstəqilliyimizi qorumaq və möhkəmləndirmək istəyirik. Buna görə də bizi çökdürmək istəyən qüvvələrin qarşısında dayanacaq güc kimi ABŞ-ı görürük. Bunun üçün Amerika Birləşmiş Ştatları ilə əməkdaşlıq etmək, tərəfdaşlıq əlaqələri yaratmaq və bu əlaqələri daha da genişləndirmək, inkişaf etdirmək bizdən ötrü çox vacib, əhəmiyyətlidir. Biz Amerika Birləşmiş Ştatlarını özümüzün böyük dostumuz hesab edirik və onunla tərəfdaşlıq əlaqələrini inkişaf etdirməyi böyük şərəf sayırıq. Bax, bu baxımdan Ramiz Mehdiyevin məqaləsi ilə keçmiş dövlət başçısının dediklərini necə izah edərdiniz?
- Tamamilə düzdür. Məsələ ondadır ki, hər iki misal bir-birini tamamlayır, ikisi də eyni mövqedədir. Bu gün də cənab Mehdiyev və Azərbaycanın digər rəhbərləri bütün dövlətlərlə, o cümlədən, ABŞ-la dostluğun tərəfdarı olduqlarını bildirirlər. Hazırda ABŞ-la Azərbaycan arasında bütün sahələr üzrə əməkdaşlıq var. İldə bir dəfə iki dövlət arasında siyasi-hərbi məsələlər üzrə ikitərəfli məsləhətləşmələr keçirilir, ticarət əlaqələri üzrə komissiyalar işləyir. Bu gün dünyada sabitliyin qorunması, terrorizmə qarşı məsələlərdə Bakı və Vaşinqton birgə hərəkət edir. Bununla belə ABŞ-da müəyyən qüvvələr Azərbaycanın daxili işlərinə qarışmağa çalışarlarsa…
- Müəyyən qüvvələr deyəndə kimləri nəzərdə tutursunuz?
- Bu, dövlətdə müəyyən bir qurum, şəxs, ya da QHT ola bilər. Yəni bütün bunların hamısına Azərbaycanın birbaşa cavabı olacaq.
- Amma cənab Mehdiyev Amerikanı Azərbaycanda “rəngli inqilablar” həyata keçirməkdə ittiham edir…
- Hər halda ABŞ hökuməti bununla bağlı bəyanat verməyib. Ancaq ABŞ-da dövlətin maddi dəstəyi ilə fəaliyyət göstərən hansısa bir QHT Azərbaycanda kütləvi iğtişaşlara maliyyə yardımı ayırırsa, təbii ki, bu, bizi narahat edəcək.
- Konkret faktlar varmı?
- Əlbəttə var. Məsələn, ötən il MDİ-nin Azərbaycanda qeyri-qanuni aksiyalara maliyyə yardımı ayırması barədə məlumatı göstərə bilərəm.
- Ancaq onlar bunu təkzib etdilər.
- Onlar etiraf edəsi deyildi ki?! Hər halda Azərbaycanın ortaya qoyduğu faktlar bunun olduğunu göstərirdi.
- Mən Ramiz Mehdiyevin məqaləsindən dərhal sonra baş nazirin müavini, YAP-ın icra katibi Əli Əhmədovun “ABŞ-la münasibətlərin bundan sonra da inkişaf etdirilməsi Azərbaycanın dövlət siyasətində önəmli yer tutur” bəyanatını xatırlatmaq istəyirəm. Bu, hakimiyyətdə ikitirəliyin olmasından xəbər verir?
- Bu, hakimiyyətin ABŞ-la hərtərəfli və dostluq münasibətində olduğunun göstəricisidir. Dostlar arasında kölgəli söhbətlər olmur, dostlar arasında narahat edən, gizlətmək istədiyin hər hansı məsələ olmur. Buna görə də Amerika ilə həm dostluqdan danışacağıq, həm əlaqələri genişləndirəcəyik, eyni zamanda, bizi narahat edən məsələyə münasibət bildirəcəyik.
- Amma Vaşinqtonun Azərbaycana münasibətində ikili standartların olduğu, hətta İŞID-i, yaxud terrorizmi dəstəklədiyi bildirilir...
- Mən bu barədə rəsmilərdən heç nə eşitməmişəm.
- Məsələn, Allahşükür Paşazadənin çıxışında buna işarə vardı...
- Əvvəla, Şeyxülislam həzrətləri dövlət xadimi deyil, din də dövlətdən ayrıdır.
- O zaman Milli Məclisin vitse-spikeri Ziyafət Əsgərovun Qərbə qarşı bəyanatlarını necə qiymətləndirirsiniz?
- Bəyanat ola bilər.
- O, rəsmi şəxsdir, axı..
- Bəyanat ola bilər. Amma onun Amerikanın İŞID-i maliyyələşdirməsi barədə bəyanatı yoxdur.
- Onda yenə Ramiz Mehdiyevin məqaləsinə qayıdaq. Məqalənin Suriya hadisələrinə aid hissəsində Vaşinqton ittiham olunur və terror təşkilatlarını silahlandırmaqda günahlandırılır...
- Bilirsiniz, bir var demək, bir də var kiminsə onu görmək istəməsi. Amerikanın Suriya siyasətinə bizim fərqli mövqeyimiz ola bilər. Ancaq Azərbaycan tərəfdən ABŞ-a qarşı terroru dəstəkləməklə bağlı ittiham olmayıb.
- Söhbət etdiyimiz bu gün dünyada İnsan Haqları Günü qeyd olunur və beynəlxalq təşkilatlar Azərbaycanda 100-dən çox siyasi məhbusun olduğunu bildirir. Bu barədə nə düşünürsünüz?
- Heç bir beynəlxalq təşkilat Azərbaycanda siyasi məhbusun olması barədə mövqe bildirməyib. Xaricdə fəaliyyət göstərən hansısa QHT bu məsələ ilə bağlı bəyanat verə bilər. Bu isə onun şəxsi mövqeyidir. Bütün bunlara baxmayaraq, Azərbaycan hökuməti məsələni müzakirə etməyə hazırdır. Azərbaycanda siyasi mövqeyinə görə heç kim həbs edilməyibsə, deməli, siyasi məhbus yoxdur. Kimlərinsə Azərbaycanda həbs olunan vətəndaşı siyasi məhbus kimi təqdim etməsi artıq məsələnin siyasiləşdirilməsindən xəbər verir.
- Siz Azərbaycanda siyasi mövqeyinə görə həbs olunan vətəndaşın olmadığını bildirirsiniz. Ancaq Avropa İnsan Haqları Məhkəməsinin REAL sədri İlqar Məmmədov haqqında qərarında onun siyasi mövqeyinə görə həbs edildiyi deyilir. Əgər Azərbaycan Avropa Məhkəməsinin qərarlarını tanıyırsa, bu, sizə nəsə demirmi?
- Bu, onu göstərir ki, Avropa Məhkəməsi siyasi mövqe tutub. Düzdür, Avropa Məhkəməsinin qərarı qətidir və yerinə yetirilməlidir. Amma Bakının məsələyə öz mövqeyini bildirmək hüququ var. Məhkəmə siyasi yox, hüquqi mövqe ortaya qoymalıdır. Avropa Məhkəməsinin vəzifəsi bu və ya digər vətəndaşın şikayətinin, dövlətin milli qanunvericiliyinə uyğun olub-olmadığını aydınlaşdırmaqdır. Məsələnin hansısa motivdən yaranmasına dair subyektiv mülahizə ortaya qoymaq deyil. Bu baxımdan Avropa Məhkəməsinin politoloji mərkəz kimi çıxış etməsi anlaşılmazdı. O başqa məsələ ki, İlqar Məmmədovun həbsində filan qanunun filan maddəsinin pozulduğunu deyərdi. Ancaq hüquq və siyasətin qarışması qarşı tərəfə böyük arqumentlər verir.
- Siz iddia edirsiniz ki, heç bir beynəlxalq təşkilat Azərbaycanda siyasi məhbusun olduğunu deməyib. Ancaq son Həbslərdən sonra Avropa Şurasının baş katibi cənab Yanqland və AŞPA prezidenti Ann Börs sərt açıqlamalar verdilər və “siyasi məhbus” ifadəsini işlətdilər. Bunlar sizə heç nə demir?
- Çox qəribə bir təzad yaranır: beynəlxalq təşkilatın hansısa postunu tutan şəxs dəyişir və yenigələn şəxs özündən əvvəlkindən fərqli siyasi mövqe ortaya qoyur. Bu zaman müşahidəçidə sual yaranır: mövqe beynəlxalq təşkilatındır, yoxsa həmin postu tutan insanın? Bəli, adlarını çəkdiyiniz şəxslər Azərbaycanla bağlı qeyri-obyektiv mövqe tuturlar. Sabah onların yerinə başqası seçiləcək və o, tamam fəqrli mövqe sərgiləyəcək. Təəssüf ki, bəzən beynəlxalq təşkilatlar öz təyinatları üzrə işləmirlər. Onlar üzv dövlətlərin ortaq mövqelərini ortaya qoymalıdır. Gəlin görək, AŞ baş katibi, AŞPA prezidenti Azərbaycanla bağlı bəyanat verəndə daimi nümayəndəmizi çağırıb mövqe öyrənibmi?! Yaxud onları toplayıb ortaq mövqeyə gəlibmi? Yox! Özünün şəxsi mövqeyi necədirsə, onu beynəlxalq təşkilatın adından verməyə çalışır. Əlbəttə, biz onların mövqeyini subyektiv hesab edirik. Vaxtaşırı onlarla görüşdə ölkədəki proseslər göstərilir, sualları cavablandırılır. Ancaq bununla belə onlar yenə də əvvəlki mövqelərində qalırlar. Bunun özü də bir çox təzadları və Azərbaycana qarşı ikili standartı göstərir.
- Amma Azərbaycan hökumətinin insan haqlarıyla bağlı üzərinə götürdüyü öhdəliklər var ki, yerinə yetirilməlidir...
- Mən sizinlə razıyam. Məgər, Azərbaycan bir nəfərdən-Xədicə İsmayıldanmı ibarətdir? 9 milyon yarım əhalinin hüquqları qorunmurmu, onların Konstitusiyada göstərilən 50-yə qədər hüququ dövlət tərəfindən gündəlik təmin edilmirmi? Bugün Azərbaycan vətəndaşının demokratik hüquqları, iş, sağlamlıq, sərbəst şəkildə ölkəni tərk edib, ölkəyə qayıtmaq və başqa hüquqları qorunmurmu? Niyə bir nəfərə görə bütün ölkə haqqında rəy verilir?
- Ancaq bir nəfər deyil, İntiqam Əliyev, Leyla Yunus və başqaları var...
- Əlbəttə, ola bilər. Əgər biz cəmiyyətiksə, cəmiyyətdə qaynar proseslər gedirsə, bir nəfərin üç nəfərlə bağlı hansısa sualı yarana bilər. Ən əsası odur ki, dövlət bu suallardan qaçmır, sualların cavabını verməyə həmişə hazırdır və cavab da verir.
- Adi bir fakt: Ötən ilin dekabr ayında Qarabağ əlili Zaur Həsənov Həmkarlar İttifaqı Konfederasiyasının qarşısında özünü yandırmışdı və bu addımı atmağa məcbur olduğuna görə qurumun sədri, deputat Səttar Mehbalıyevi günahlandırmışdı. Amma heç kim cəzalandırılmadı. Ancaq jurnalist Xədicə İsmayıldan şikayət edən gənc ölməyib və adam Maştağadakı Psixi Dispanserdə müalicə alıb. Baxın, jurnalist həbs edilir, məmur isə yox. Bu, ayrı seçkilik deyilmi?
- Gəlin belə deyək də. Bu ikisi zahirən oxşar olsa da, məzmunca fərqli məsələlərdir.
- Necə yəni?
- Yəni Zaur Həsənovun məsələsi araşdırıldı. Onun ittihamına baxmayaraq, bu, birbaşa Səttar Mehbalıyevlə bağlı deyildi. Onun torpaq məsələsi başqa şey idi, amma günahı Mehbalıyevdə görürdü. Xədicə İsmayıla gəlincə... Həmin jurnalist əlindəki faktlarla hüquq-mühafizə orqanlarına müraciət edib. Hüquq-mühafizə orqanları da əsas taparaq Xədicə İsmayılı müvəqqəti saxlayıblar. Əgər o, sözlə ittiham etsəydi, heç kim heç kəsi saxlamayacaqdı. Lakin burda faktlarla ittiham edir və ona görə də konkret şəxs saxlanılır.
- Faktdan söz düşmüşkən, hər ay bir neçə nəfər “Koroğlu” körpüsünə çıxaraq özünü öldürəcəyini bəyan edir, bəs niyə heç kim cəzalandırılmır...?
- Faktdır budur ki, gərək “Koroğlu” körpüsünü o cür tikməyəydilər (gülür). Mən sizinlə razıyam, özüm birinci ixtisas inşaat mühəndisiyəm, hesab edirəm ki, körpünün konstruksiyasında müəyyən qüsurlara yol verilib. Ona görə də belə hallar baş verir.
- Bəlkə insanların körpüyə çıxmasının qarşısını almaq üçün məmurlar da davranışlarını dəyişməlidirlər?
- Kim deyir ki, məmurların hamısı yaxşı işləyir, yaxud heç bir problem yoxdur?! Elə olsaydı, biz Marks və Leninin iddia etdiyi kommunizmə çoxdan çatardıq. Real həyatda yaşayırıq, məmurun vicdanlısı da, işinə barmaqarası baxanı da var. Cəmiyyətdə sevilən və birmənalı qəbul edilməyən məmur da var.
- Marks və Leninin adını çəkdiniz, Ramiz Mehdiyevin Prezident yanında İdarəçilik Akademiyasındakı çıxışı zamanı dediyi “bir sıra məmurlar marksizm-leninizm təfəkküründən kənara çıxa bilmirlər” cümləsi yadıma düşdü. Doğrudan belədir?
- Hesab edirəm ki, hardasa hörmətli Ramiz müəllimin dediklərini bir daha təsdiqləmiş oluram. Kimin hansı ideologiyaya bağlı olması onun daxili işidir. Ancaq onun vəzifəsinə nə dərəcədə ciddi yanaşdığı artıq ittiham ediləsi və müzakirə olunası mövzudur. Kimlərsə dövləti totalitar struktur kimi başa düşürlərsə, o zaman onlar marksizm-leninizm təfəkküründən kənara çıxmayıblar. Kimlərsə hesab edirsə ki, kabinet iş-üsuluyla cəmiyyəti idarə etmək olar, vətəndaşla münasibət qurmaq olar, o zaman o marksizm-leninizm təfəkküründən kənara çıxa bilmir. Ümumilikdə götürəndə, bizim müstəqilliyimizin bugünü də, gələcəyi də demokratiya ilə, hüquqi dövlətlə sosial, gündəlik problemlərin dövlətin nəzarətində olması ilə möhkəmlənəcək. Ona görə hörmətli Ramiz müəllimin ittihamını tamamilə düzgün hesab edirəm.
- Ancaq marksizm-leninizm əsasında qurulan sovet Azərbaycanında intihara cəhd indiki qədər olmurdu. Yeni azərbaycanlıların idarə etdiyi məmləkətdə isə hər həftə intihara cəhd xəbəri eşitsək də, heç bir məmur cəzalandırılmır. Əksinə jurnalistlər hədəfə alınır, bunu necə izah edərdiniz?
- Marksizm-leninizmin idarə etdiyi sovet Azərbaycanında hər gün bu tip hadisələr var idi. Amma azad və demokratik mətbuat olmadığı üçün bunlar işıqlandırılmırdı. Mənim yaşadığım Mingəçevirdə iki qonşum intihar etmişdi, amma hadisə mətbuatda öz əksini tapmamışdı. İntiharların sayı artmayıb, hər 100 nəfərə görə baş verən intihara əsasən Azərbaycanda azalma gedib. Sadəcə, mətbuat azad olduğundan bir çox məsələlər tirajlanır. Eyni hadisəni 10, 20, 100 media orqanından oxuyuruq və belə təsəvvür yaranır ki, ətrafımız kriminal hadisələrlə doludur. Bunun özü bir problemdir. Artıq cəmiyyət kriminal xarakterli, neqativ yüklü məlumatların onları əhatə etməsindən ciddi narahatçılıq keçirir. Pozitiv informasiya azdır, yaradıcı, insanları humanizmə, səmimiyyətə çağıran məlumatlar azdır. Gündəlik gördüyümüz informasiyalar daha çox yol-nəqliyyat hadisəsi, kiminsə intihar cəhdi, arvadını döyməsi və sairədən ibarətdir. Məgər, Azərbaycanın gündəlik həyatında bunlarmı baş verir?
- Dediyiniz vəziyyəti müdafiə etdiyiniz hakim rejim yaratmayıbmı?
- Hakim rejim demokratiya və insan hüquqlarını qoruyub saxlayır. Hansındakı bu informasiyalar gündəlik olaraq dolaşır. Bununla belə real vətəndaş işinin, pensiya təminatının, müalicə almaq hüququnun və övladının sağ-salamat hərbi xidmətdən qayıtdığını da bilir.
- Hərbi xidmətdə dünyasını dəyişənlər də olur...
- Təəssüf ki, belələri də olur. Biz müharibə şəraitindəyik, ordumuz bir nömrəli sayıqlıq rejimində fəaliyyət göstərir.
- Siz də, məmurlar da bildirir ki, jurnalistlər peşə fəaliyyətinə görə həbs edilmir. Əgər belədirsə, niyə yalnız tənqidçi jurnalistlər həbs edilir və bu elə aparılan siyasətin nəticəsi deyilmi?
- Natiq müəllim, 15 ildir ki, sizi tanıyıram. Və siz hakimiyyətin təbliğatçılarından yox, tənqid edənlərdən birisiniz. Amma bununla belə qanunla heç bir probleminiz yoxdur.
- Sabah məni həbs etsələr, necə olacaq?
- O zaman sizi birinci mən müdafiə edəcəm. Çünki sizi qanuna hörmət edən insan kimi tanıyıram. Amma gizlində bir probleminiz üzə çıxsa, yanınızda olmayacam. Bu gün hakimiyyəti tənqid edən onlarla, yüzlərlə, minlərlə insan var, seçkilərdə əleyhimizə səs verən milyona qədər insan olur. Bununla belə heç kim onları sıxışdırmaq, həbs etmək, vətəndaşlığını əlindən almaq fikrində deyil. Ancaq hakimiyyəti tənqid edən jurnalist İsmayıllıda insanları iğtişaşa çağırırsa, yaxud şəxsi münasibətlərində kimisə ağır duruma çatdırırsa, ya da qeyri-qanuni işdə həbs edilirsə, hakimiyyət nə etməlidir? Onlar üçün ayrıca bir Cinayət Məcəlləsi yazılmalıdır?
- Axı İsmayıllı rayonunda heç bir jurnalist vətəndaşları iğtişaşa çağırmamışdı. Bunun əvəzində icra başçısının yaxınları həbs edilmədi. Bu, jurnalistlə məmur övladı arasında ayrı-seçkilik deyilmi?
- Hesab edirəm ki, kiminsə qohumu, yaxını olduğuna görə həbsin özü qanunsuzdur.
- Bəli, razıyam. Amma həmin məmur övladları iğtişaşın yaranmasında rol oynamışdılar...
- Hər halda istintaq getdi və məhkəmə bu məsələyə qiymətini verdi.
- Siz Azərbaycan məhkəmələrini azad və müstəqil hesab edirsiniz?
- Bəli.
- O zaman Avropa Məhkəməsinə göndərilən şikayətlər bəraət alır?
- Hamısı yox.
- Əksəriyyəti olsun.
- Əksəriyyəti demək olmaz. Mənim əlimdə 7-8 il əvvəl Avropa Məhkəməsinə göndərilən şikayətlər üzrə ölkələrin siyahısı vardı. Birinci yerdə Fransaydı.
- Axı Fransanın əhalisi 60 milyondan çoxdur...
- İş ondadır ki, onu Azərbaycan əhalisi ilə müqayisədə götürəndə, yenə də çox idi. İndi biz Fransanı demokratiyanın olmamağında, insan hüquqlarını pozmaqda ittiham etməliyik? Azərbaycanda bir neçə min Norveç vətəndaşı yaşayır və işləyir. Halbuki ən yüksək maaşlar bu ölkədədir. Onda biz Norveçi ittiham edək ki, orda insanlar özlərinə iş tapa bilmirlər? Yəni demokratiya olan yerdə vətəndaşın şikayət etmək, razılaşmamaq, tənqid etmək hüququ var. Buna hörmətlə yanaşmalıyıq.
- Azərbaycan Avropa Konvensiyasını qəbul edib...
- Mən sizinlə razıyam. Amma Azərbaycan vətəndaşı kimi mənim də bəzi şeylərlə razılaşmamaq hüququm var. Bu hüququmdan istifadə edib bildirirəm ki, Avropa Məhkəməsi bəzi məsələlərdə siyasi mövqedən çıxış edir.
|
