Moved Permanently

Cazibəli, sehirli, cəsarətli qadın…

Cazibəli və sehirli qadındır. Ona “gələcəyin Sezen Aksusu” da deyirlər. Özünün yazdığı və oxuduğu sakit, kədərli mahnılarla qısa bir vaxtda dinləyicilərini tapdı, məşhurlaşdı. Ancaq mahnıları və qeyri-adi geyim tərziylə gündəmə gəlir, məsafəni qoruyur. Zəhmətkeşdir.

Həm də xarakterli və cəsarətli… 36 yaşlı Sıla xarakterini və cəsarətini 15 iyulda Türkiyədə baş verən çevrilişə cəhddən sonra Ankarada “Demokratiya və şəhidlər” mitinqi haqqında söylədikləriylə göstərdi. Dedi ki, çevrilişlərə qarşıyam, amma belə bir şounun içində olmayacam. Bunu dediyinə görə də ölkənin iqtidar mediasının hədəfinə çevrildi. Sözünün arxasında durduğuna görə isə, ard-arda konsertlərini ləğv elədilər. Bu da azmış kimi onun haqqında “xalqı kin və düşmənçiliyə təhrik etmək və aşağılamaq” iddiası ilə ittiham irəli sürdülər. Ancaq o, yenə susmadı, dedi ki, demokratiya fərqli fikirlərə sayğı duymağın, fərqli insanlarla çiyin-çiyinə yaşamağı bacarmağın adıdır.

Azərbaycanda da dinlənilən, sevilən Sılanın bu fikirləri ona qarşı sevgi və rəğbəti daha da artırdı. Biz isə bu cazibəli və cəsarətli müğənnini sizə daha yaxından tanıtmaq istəyirik…
 

5 yaşımda da beləydi, 15 yaşımda da, indi də…

İzmirliyəm, Dənizlidə doğulmuşam. Ailənin tək uşağıyam. Anam əczaçıdır, atam isə mühəndis. Ailəmizdə musiqiçi yoxdur, amma atamın yaxşı musiqi duyumu və səsi var. Pianonun arxasına keçsə, eşitdiyi musiqini asanlıqla çala bilər. Deyir, atama çəkmişəm, yəqin.

“Dəcəl uşaq olmuşam. Amma çox sakit görünmüşəm həmişə. “Suyun lal axanı” tipindən yəni. Anam arxa dişlərini mənə hirsindən sıxaraq qırdığını deyir.

Uşaqlıqdan bir xəyalım olub: səhnədə öz mahnılarını oxuyan yaxşı bir müğənni olmaq. Elə balacalığımdan bəri qəribə bir şəkildə öz mahnılarımla bir yerdə olmağıydı niyyətim. 5 yaşımda da beləydi, 15 yaşımda da, indi də…”

İlk sevgim mənə “Qırıq güzgü” adlı o bəstəni yazdıran adamıydı

İçimdən musiqidən başqa heç nə keçmirdi. Bir də ədəbiyyata çox bağlıydım. İndi də düşünəndə görürəm ki, müğənni olmasaydım, yazar olardım, yəqin ki. Mahnı oxumağa başlayanda çox balacaydım, neçə yaşımda olduğumu belə xatırlamıram. İlk musiqimi 11 yaşında bəstələmişdim.

İlk sevgimi xatırlamıram, amma 11 yaşında mənə “Qırıq güzgü” adlı o bəstəni yazdıran adamıydı, yəqin ki. Sevgi nəğməsiydi. Yadımdan çıxıb, sinifdə kiməsə vurulmuşdum,  yoxsa məhəllədən birinə. Sonra o musiqiyə söz də yazdım.  

İlk məğlubiyyətimlə necə baş edəcəyimi bilmirdim…

Konservatoriyaya qəbul olunmaq üçün imtahanlara getdim, amma qəbul olunmadım. O qorxunc xəbəri aldığım günü yaxşı xatırlayıram. Evə gəldim, paltarlı, ayaqqabılı vannaya girdim, eləcə oturdum. Yaşadığım xəyal qırıqlığını ifadə etmək çox çətindir. 18 yaşım var idi və ilk məğlubiyyətimlə necə baş edəcəyimi bilmirdim. “Musiqini atıram” dedim. Onsuz da univerisitetə qəbul olunmuşdum. Fransız dili və ədəbiyyatı fakültəsində oxumağa başladım, amma bir il dözə bildim. İstəsəm də, musiqidən qaça bilmirdim. Sonrası da məlumdur…

Uşaq vaxtından özümü gözəl hesab etmirəm, amma elə bir kompleksim olmayıb, indi də yoxdur. Zahiri görünüşün ikinci planda  olduğunu düşünmüşəm həmişə. Adamda əvvəlcə başqa xüsusiyyətlərin olmağı lazımdır. İşinizi yaxşı görürsünüzsə, uğurlusunuzsa, mənə çox gözəl görünürsünüz…

Mənim üçün xoşbəxtlik yeni bir mahnının doğulmasıdır

Fiziki olaraq ən çox gözlərimi bəyənirəm. Daha çox yeyib-içib kökəlməyən biri olmaq istəyərdim. Filinta (lüləsi qısa, kiçik tüfəng) kimi olmaq istəyərəm. Gərək həmişə belə şeylərdə diqqətli olam. Əslində, qoysalar, bir oturuma bir qazan makaronu yeyib-qurtara bilərəm. Amma öz-özümə “yeməyəcəksən” deyirəm və buna əməl edirəm.

Mənəvi olaraq isə səbrli və çalışqan olmağımdan xoşum gəlir. Qavrama qabiliyyətim də yaxşıdır. Özümdən tez çıxıram, bu, bir az pisdir. Amma əsəbim tez də keçir.

Mənim üçün xoşbəxtlik yeni bir mahnının doğulduğu andır. Elə tərifsiz bir hissdir ki, bu… Yaratmaq ən zəif nöqtəmdir mənim. Hər yerdə mahnı yazıram. Harda gəldisə, bu, anlıq bir şeydir. Elə bil beyninizdə bir işıq yanır, yaxud birdən bir cümlə qopur səndən. Evimin zalındakı divanın qırağında daha çox yazıram. Türkün ağlı hamamda işləyir deyirlər, duş vaxtı da birdən təb gəlir. Tualetdə olanda da nə isə zümzümə edirəm. Səyahət zamanı yazdığım da olur. Evdə tək olanda elə hey özümlə danışıram, səsli düşünürəm. Otağın bu başından-o başına gedib gələ-gələ danışıram, qulağıma xoş gələn sözləri qeyd edirəm. Bu, yanımda adam olanda edə biləcəyim şey deyil. Dəli könlümdən daha yaxşı mahnılar yazmaq və oxumaq keçir.

O xain usağı çimdikləmək lazımdır

Ağrını da, sevgini də bir dəfə yaşamaq bir ömür boyu mahnı yazmaq üçün bəs edir. Amma aşiq olduğun vaxt, acı çəkdiyin zaman daha çox içinə qapanırsan və yazırsan.  Mənə bu mahnıları nəyin yazdırdığını bilmirəm, sadəcə bu mənim özümü ifadə etmək formamdır. Mahnılarımda hər dad var.

Müğənnilikdən qazandığım ilk pulla özümə kofta almışdım, anamla atama isə hədiyyələr. İndi isə qazandığım pulu yenidən işimə xərcləyirəm. Yaşlananda da gözəl mahnılar yazacağıma inanıram. Hələ ən gözəl  mahnımı bəstələyib oxumamışam.

Şöhrət məni heç dəyişməyib. Sadəcə həyatımı bir az qarışdırıb. Bir az da intizamlı edib məni. Şöhrət müvəqqəti və dəcəl bir uşaq kimidir. Özü də xain uşaq. Bax o usağın ətindən bir çimdik qoparmalısan…

Evimdə televizor yoxdur

Gün ərzində studiyada oluram, işlərimin dalınca gedirəm. İşim yoxdursa, evdə oluram. İstirahət etməyə çalışıram. Bunu da film izləyərək, kitab oxuyaraq edirəm. Yeraltı ədəbiyyatını çox sevirəm. Bir neçə ildir televizora baxmıram, evimdə televizor belə yoxdur. Dostlarımla vaxt keçirməyi sevirəm. Bir də yemək bişirmək məni çox rahatlaşdırır. Heç nə düşünmədən yemək bişirmək çox zövqlü işdir.

Mən xalqımdan qopa bilmərəm. Həmişə xalqla iç-içəyəm. Bu, həm də yaradıcılıq üçün vacibdir. Dükana, bazara özüm gedirəm həmişə. İnsanlara yaxın olmaq mənim üçün çox şeydir. Ətrafı izləməyi, insanları müşahidə etməyi sevirəm.

 Məni mən edən bu zalımlığımdır

Həyatda ancaq özümə qarşı qəddaram. Mənim elədiyimə özünütənqid də deyilməz, özümə zülm verirəm. Ölümünə döyürəm özümü. Məni həmişə daha yaxşısını etməyə məcbur edən bu zalımlığımdır. Tənqidə açığam, bunu şəxsi qəbul etmirəm. İfadə azadlığının müdafiəçisi olan bir insanın tənqidi qəbul etməməsi mümkündürmü?

Bütün gün dənizə baxa bildiyim, sakit, səssiz bir yerdə görürəm özümü. Pis şeyləri tez unuduram, onların xatirəyə çevrilməsinə imkan vermirəm. Pis xatirəm yoxdur mənim, təcrübə üçün saxladıqlarım var. Kin saxlayan insan deyiləm, heç kimdən küsmürəm. Yalan danışa bilən insanlardan diksinirəm. Heç kimə mənə yalan danışa biləcək rahatlığı vermirəm. Həyatda heç dözmədiyim şey ədalətsizlikdir. Göründüyüm qədər güclü deyiləm, amma düşündüyümdən daha güclüyəm. Silahımı yerə qoyduğum vaxtlar da olur, siz bir də məni onda, gecə saat beşdə görün…

Adamlara öyrəşməyim vaxt alır. Əvvəlcə adamlara durub baxmağı sevirəm. Sonra özlüyündən həll olunur hər şey, aramızdakı divar çökür.

Ailəmiz bir yerə yığışanda siyasətdən danışmasaq, olmur

Türkiyədə baş verənlərdən qaçmaq mümkün deyil. Yaşadığınız torpaqda nə baş verirsə, maraqlanmaq məcburiyyətindəsiniz. Mən bir az siyasətdən qaçırdım, çünki siyasətçi bir ailədənəm. Mənim bir babam Ədalət, o biri babam da Demokrat Partiyasından millət vəkiliydi. Biri hətta Yassıada məhkumlarındandır, Müzəffər Balaban. Atam uzun müddət siyasətlə məşğul oldu, deputat olacaqdı, az qala. Qısası, biz nə vaxt bir yerə yığışsaq, mütləq siyasətdən də danışırıq. Bu qaçılmazdır. Həm də son vaxtlar o qədər şey yaşandı ki, laqeyd qalmaq mümkün deyil. Bir az da sosial demokratam.

Bəzən bu ölkədə, anlayışsız, qeyri-səmimi, ürəyi və beyni deffektli adamların arasında özümü yadplanetli kimi hiss eləyirəm.